Warto poświęcić czas na doskonalenie Subjonctif présent, ponieważ pozwoli ci to na bardziej zaawansowane i precyzyjne wyrażanie swoich myśli w języku francuskim.
Dlatego zachęcamy was do podjęcia wyzwania i spróbowania tych ćwiczeń! Będzie to zabawa i nauka jednocześnie.
Bonne chance!
Subjonctif présent to forma trybu subjonctif w języku francuskim, używana do wyrażania wątpliwości, życzeń, emocji, opinii, poleceń, konieczności i innych abstrakcyjnych koncepcji. Tworzenie Subjonctif présent jest stosunkowo proste. Oto podstawowe zasady:
Weź bazę czasownika w 3. osobie liczby mnogiej w czasie teraźniejszym.
Usuń końcówkę -ent od tej formy.
Dodaj odpowiednie końcówki subjonctif, które zależą od rodzaju czasownika (regularnego lub nieregularnego).
Przykładowe końcówki Subjonctif présent dla regularnych czasowników:
Er-verbs (czasowniki na -er): -e, -es, -e, -ions, -iez, -ent
Ir-verbs (czasowniki na -ir): -isse, -isses, -isse, -issions, -issiez, -issent
Re-verbs (czasowniki na -re): -e, -es, -e, -ions, -iez, -ent
Przykład tworzenia Subjonctif présent dla czasownika “parler” (mówić):
3. osoba liczby mnogiej czasu teraźniejszego: “ils parlent”
Wbrew temu, co wielu myśli, Francuzi bardzo często używają trybu łączącego w życiu codziennym. Le subjonctif présent, Tryb łączący absolutnie nie jest zarezerwowany dla pisma ani języka formalnego. Na przykład Francuz wyraża swoje uczucia, pragnienia, zobowiązanie, konieczność … używając trybu łączącego teraźniejszości.
Tryb subjonctif nie ma bezpośredniego odpowiednika w języku polskim. Można powiedzieć, iż wyraża to co jest subiektywne (rozkaz, chęć, życzenie, pragnienie, wolę, wątpliwość, obawę, zdziwienie, zadowolenie, itp.) w przeciwieństwie do trybu indicatif, który wyraża czynności realne, rzeczywiście się dziejące.
Tryb subjonctif présent w języku francuskim to jeden z trybów czasowników, który jest używany, aby wyrazić emocje, życzenia, wątpliwości, sugestie, polecenia, a także wydarzenia przyszłe, które nie są pewne lub niezrealizowane. Jest to tryb modalny, który różni się od trybu indicatif, używanego do wyrażania faktów.
Aby tworzyć formy subjonctif présent, zazwyczaj zaczynamy od trzeciej osoby liczby mnogiej (troisième personne du pluriel) w czasie teraźniejszym (indicatif présent), a następnie usuwamy końcówkę -ent i dodajemy odpowiednie końcówki, zależnie od grupy czasowników
Subjonctif występuje w czterech czasach (présent, passé, imparfait, plus-que-parfait) przy czym czasy imparfait i plus-que-parfait występują tylko w języku literackim.
UWAGA: le verbe “espérer” exprime le souhait mais est suivi du présent de l’indicatif.
2. Jak tworzymy tryb le subjonctif?
Le subjonctif présent 25
Subjonctif tworzymy na podstawie tematu czasownika odmienionego w czasie teraźniejszym dla trzeciej osoby liczby mnogiej (elles / ils), do którego dodajemy odpowiednie końcówki: „e”, „es”, „e”, „ions”, „iez”, „ent”. Dla pierwszej i drugiej osoby liczby mnogiej (nous i vous) najpewniej jest brać temat od pierwszej osoby liczby mnogiej (nous) – wtedy uniknie się błędów.
Aby utworzyć subjonctif présent (tryb łączący w czasie teraźniejszym), należy odciąć końcówkę –ent z formy 3. os. liczby mnogiej czasownika w trybie oznajmującym, a następnie do tego tematu dodać następujące końcówki:
Osoba
Liczba pojedyncza
Liczba mnoga
1.
-e
-ions
2.
-es
-iez
3.
-e
-ent
Grupa I parler Singulier
parler Pluriel
Grupa II finir Singulier
finir Pluriel
Grupa III mettre Singulier
mettre Pluriel
que je parle
que nous parlions
que je finisse
que nous finissions
que je mette
que nous mettions
que tu parles
que vous parliez
que tu finisses
que vous finissiez
que tu mettes
que vous mettiez
qu’il/elle parle
qu’ils/elles parlent
qu’il/elle finisse
qu’ils/elles finissent
qu’il/elle mette
qu’ils/elles mettent
W efekcie w przypadku czasowników pierwszej grupy koniugacyjnej formy w całej liczbie pojedynczej oraz w 3. os. liczby mnogiej formy trybu łączącego są identyczne jak w trybie oznajmującym.
Niektóre czasowniki nieregularne (trzeciej grupy koniugacyjnej) w trybie oznajmującym mają w liczbie mnogiej inny rdzeń dla 1. i 2. osoby, a inny dla 3. osoby. W trybie łączącym ta różnica jest zachowana. A mianowicie w trybie łączącym podstawą dla 1. i 2. os. l. mn. jest forma 1. os. l. mn. trybu oznajmującego; pozostałe bazują na rdzeniu 3. osoby liczby mnogiej. Przykładowo czasownik prendre ma następujące dwa rdzenie do tworzenia subjonctif: prenn- i pren-:
prendre Singulier
prendre Pluriel
recevoir Singulier
recevoir Pluriel
boire Singulier
boire Pluriel
que je prenne
que nous prenions
que je reçoive
que nous recevions
que je boive
que nous buvions
que tu prennes
que vous preniez
que tu reçoives
que vous receviez
que tu boives
que nous buviez
qu’il/elle prenne
qu’ils/elles prennent
qu’il reçoive
qu’ils/elles reçoivent
qu’il boive
qu’ils boivent
Formy w 1. i 2. os. l. mn. w trybie subjonctif są prawie zawsze takie same jak formy w czasie imparfait trybu oznajmującego. Czasowniki kończące się na –ier mogą przyjmować dwa „i”, a w kończących się na –yer zachowane jest „y”(tak samo jak w imparfait):
congédier Singulier
congédier Pluriel
nettoyer Singulier
nettoyer Pluriel
que je congédie
que nous congédiions
que je nettoie
que nous nettoyions
que tu congédies
que vous congédiiez
que tu nettoies
que vous nettoyiez
qu’il/elle congédie
qu’ils/elles congédient
qu’il/elle nettoie
qu’ils/elles nettoient
Dziewięć czasowników ma formy specjalne (nieregularne) w subjonctif présent. Są to: être, avoir, aller, faire, falloir, pouvoir, savoir, valoir, vouloir.
Cześć wszystkim francuskim miłośnikom i uczącym się języka! 
Nie bój się popełniać błędów! Nauka języka to proces, a praktyka czyni mistrza. 
