Posts tagged: subjonctif

Tryb łączony teraźniejszy

Wbrew temu, co wielu myśli, Francuzi bardzo często używają trybu łączącego w życiu codziennym. Le subjonctif présent, Tryb łączący absolutnie nie jest zarezerwowany dla pisma ani języka formalnego. Na przykład Francuz wyraża swoje uczucia, pragnienia, zobowiązanie, konieczność … używając trybu łączącego teraźniejszości.

Tryb subjonctif nie ma bezpośredniego odpowiednika w języku polskim. Można powiedzieć, iż wyraża to co jest subiektywne (rozkaz, chęć, życzenie, pragnienie, wolę, wątpliwość, obawę, zdziwienie, zadowolenie, itp.) w przeciwieństwie do trybu indicatif, który wyraża czynności realne, rzeczywiście się dziejące.

Subjonctif występuje w czterech czasach (présent, passé, imparfait, plus-que-parfait) przy czym czasy imparfait i plus-que-parfait występują tylko w języku literackim.

1. Kiedy używamy le subjonctif?

Le subjonctif présent używamy, aby wyrazić:

a) konieczność – la nécessité, l’obligation:

b) prawdopodobieństwo – la probabilité

c) czas, pierwszeństwo – l’antériorité:

d) wolę, żądanie – la volonté, le souhait:

e) uczucia – les sentiments:

f) cele – le but:

g) wątpliwość :

h) opinie:

il est scandaleux que 🙂

UWAGA: le verbe “espérer” exprime le souhait mais est suivi du présent de l’indicatif.

2. Jak tworzymy tryb le subjonctif?

Subjonctif tworzymy na podstawie tematu czasownika odmienionego w czasie teraźniejszym dla trzeciej osoby liczby mnogiej (elles / ils), do którego dodajemy odpowiednie końcówki: „e”, „es”, „e”, „ions”, „iez”, „ent”. Dla pierwszej i drugiej osoby liczby mnogiej (nous i vous) najpewniej jest brać temat od pierwszej osoby liczby mnogiej (nous) – wtedy uniknie się błędów.

Aby utworzyć subjonctif présent (tryb łączący w czasie teraźniejszym), należy odciąć końcówkę –ent z formy 3. os. liczby mnogiej czasownika w trybie oznajmującym, a następnie do tego tematu dodać następujące końcówki:

W efekcie w przypadku czasowników pierwszej grupy koniugacyjnej formy w całej liczbie pojedynczej oraz w 3. os. liczby mnogiej formy trybu łączącego są identyczne jak w trybie oznajmującym. 

Niektóre czasowniki nieregularne (trzeciej grupy koniugacyjnej) w trybie oznajmującym mają w liczbie mnogiej inny rdzeń dla 1. i 2. osoby, a inny dla 3. osoby. W trybie łączącym ta różnica jest zachowana. A mianowicie w trybie łączącym podstawą dla 1. i 2. os. l. mn. jest forma 1. os. l. mn. trybu oznajmującego; pozostałe bazują na rdzeniu 3. osoby liczby mnogiej. Przykładowo czasownik prendre ma następujące dwa rdzenie do tworzenia subjonctif: prenn- i pren-:

Formy w 1. i 2. os. l. mn. w trybie subjonctif są prawie zawsze takie same jak formy w czasie imparfait trybu oznajmującego. Czasowniki kończące się na –ier mogą przyjmować dwa „i”, a w kończących się na –yer zachowane jest „y”(tak samo jak w imparfait):

Dziewięć czasowników ma formy specjalne (nieregularne) w subjonctif présent. Są to: être, avoir, aller, faire, falloir, pouvoir, savoir, valoir, vouloir.

Ćwiczenie 1

Ćwiczenie 2

Ćwiczenie 3

Ćwiczenie 4

Ćwiczenie 5

Ćwiczenie 6

Ćwiczenie 7