Lista francuskich i francuskojęzycznych filmów 2023
Francuskie kino jest uznawane za jedno z najważniejszych i najbardziej wpływowych kin na świecie. Charakteryzuje się ono różnorodnością gatunków, w tym filmami artystycznymi, komediami, dramatami, thrillermi i wieloma innymi. Francuskie kino jest również znane z wysokiej jakości produkcji, innowacyjnych technik filmowych i eksperymentowania z różnymi stylami narracyjnymi.
Francuscy reżyserzy słyną z eksplorowania trudnych tematów społecznych i politycznych, takich jak rasizm, homofobia i imigracja. Jednym z najbardziej znanych francuskich reżyserów jest Jean-Luc Godard, którego filmy były pionierskimi w dziedzinie francuskiej Nowej Fali.
Francuskie kino jest również znane z wielu znakomitych aktorów, takich jak Catherine Deneuve, Gérard Depardieu, Jean-Paul Belmondo, Isabelle Huppert i wielu innych.
Warto również zwrócić uwagę na festiwale filmowe we Francji, takie jak Cannes, który jest jednym z najważniejszych festiwali filmowych na świecie. Francuskie kino jest także często nagradzane na międzynarodowych festiwalach filmowych, w tym Oscarami, Złotymi Palmami i innymi prestiżowymi nagrodami.
W skrócie, francuskie kino jest znane z różnorodności gatunków, wysokiej jakości produkcji, innowacyjnych technik filmowych, eksperymentowania z różnymi stylami narracyjnymi, eksplorowania trudnych tematów społecznych i politycznych oraz z wielu znakomitych aktorów i festiwali filmowych.
Francuskie komedie
- cała seria „Żandarma” i inne z Louis’em de Funès
- „Taxi” G. Pirès, 1998 i cała seria
- „Gusta i guściki” („Le goût des autres”) A. Jaoui, 2000
- „Plotka” („Le placard ”) F. Veber, 2001
- „Amelia” („Le fabuleux destin d’Amélie Poulain”) J-P. Jeunet, 2001
- „Przyjaciel gangstera” („Tais-toi !”) F. Veber, 2003
- „Grunt to rodzinka” („L’Enquête corse”) A. Berbérian, 2004 (rzecz dzieje się naKorsyce),
- „Układ idealny” („Prête-moi ta main”) E. Lartigau, 2006, (sympatyczny film o kawalerze i jego rodzince)
- „Jeszcze dalej niż północ” („Bienvenue chez les Ch’tis”) D. Boon, 2008, (północ Francji nie taka straszna)
- „Kolacja dla palantów” („Le dîner des cons”) F. Veber, 2010
- „Licencja na uwodzenie” („Arnacoeur”) P. Chaumeil, 2010, (przyjemna i śmiesznakomedia romantyczna)
- „Nietykalni ” („Les intouchables ”) O. Nakache, E. Toledano, 2012
- „Francuski minister” („Le Quai d’Orsay ”) B. Tavernier, 2013
- „Hipokrates” („Hipocrate ”) T. Lilti ( z życia młodego lekarza), 2014
15. „Za jakie grzechy” („Qu’est-ce qu’on a fait à bon Dieu”) Ph. De Chauveron, 2014 16. „Studentka i Pan Henry” („L’étudiante et Monsieur Henry”) I. Calbérac, 2015
17. „Rosalie Blum” J. Rappeneau, 2015, (trzeba przeżyć nudny początek a potem oglądać do samego końca)
- „Lolo” J. Delpy, 2016 (o koszmarnym syneczku)
- „Nasze najlepsze wesele” („Le sens de la fête”), E. Toledano, O. Nakache, 2017
Francuskie kino Kostiumowe :
„Cyrano de Bergerac ” J.-P. Rappeneau, 1990
„Śmieszność” („Le ridicule ”), P. Leconte, 1996
„Wszystkie poranki świata” („Tous les matins du monde”) A. Corneau, 1991 (muzyczny)
„Vidocq” Pitof, 2001 (fikcja ale główny bohater to postać historyczna)
„Braterstwo wilków ” Ch. Gans, 2001
„Markiza Angelika ” („Angélique ”) A. Zeitoun 2013
Francuski Dramat, francuski film obyczajowy :
- „Bal” E. Scola, 1983 (film bez słów o historii Francji),
- „Jean de Florette” (druga część : „Manon u źródła”) C. Berri, 1986
- „Wielki błękit” („Le grand bleu”) L. Besson, 1988
- „Jezus z Montrealu” („Jésus de Montréal”) D. Arcand, 1989 (kanadyjsko-francuski),
- „Chwała mojego ojca ” („La gloire de mon père”), „Zamek mojej matki ” („Le château dema mère”) Y. Robert, 1990
- Mąż fryzjerki („Le mari de la coiffeuse”) P. Leconte 1990
- „Nienawiść ” („La haine ”) M. Kassovitz, 1995
- „Nelly i pan Arnaud”, („Nelly et Monsieur Arnaud”), C. Sautet, 1995
- „Ósmy dzień tygodnia” („Le huitième jour ”) J. Van Dormael, 1996
10. „W rodzinnym sosie” („Air de famille ”) C.Klapisch, 1996
11. „Trylogia marsylska” („ La Trilogie marseillaise”) N. Ribowski, 1999 12. „Pan od muzyki ” („Les choristes ”) Ch. Barratier, 2004
13. „Motyl i skafander ” („Le scaphandre et le papillon”) J. Schnabel, 2008 14. „Chanel ” („Coco avant Chanel ”) A. Fontaine, 2009
15. „Ludzie Boga” („Des hommes et des dieux”) X. Beauvois, 2011
16. „Delikatność” („La délicatesse”) D. et S. Foenkinos, 2012
17. „Rozumiemy się bez słów” („La famille Belier”) E. Lartigau, 2014
18. „Oddychaj” („Respire ”) M. Laurent 2014
19. „To tylko koniec świata” („Juste la fin du monde ”) X. Dolan, 2016
20. „Jeszcze nie koniec” („Jusqu’à la garde”) X. Legrand 2018
Francuskie Kino akcji, francuski kryminał , francuski thriller:
- „Leon zawodowiec” ( „Léon”) L. Besson, 1995
- „13 dzielnica ” („Banlieu 13 ”) P. Morel, 2004
- „36 ” („36, Quai des Orfèvres” O. Marchal 2004
- „Czarna skrzynka ” („La boîte noire ”) R. Berry, 2005
- „Imperium wilków” Ch. Nahon, 2005
- „Nie mów nikomu ” („Ne le dis à personne ”) G. Canet, 2006
- „Dla niej wszystko ” („Pour elle ”) F. Cavayé, 2008
- „Wróg publiczny numer jeden ” („L’instinct de mort ”) J-F. Richet, 2008
- „Prorok ” J. Audiard 2010
10. „38 świadków ” („38 témoins ”) L. Belvaux, 2012
11.„Do zobaczenia w zaświatach” („Au revoir là-haut”) A. Dupontel, 2017 (wg. powieści P. Lemaître’a)
Starsze francuskie filmy :
„Żona piekarza ” („La femme du boulanger ”) M. Pagnol, 1938
„Cena strachu ” („Le salaire de la peur”) H-G. Clouzot, 1953
„Widmo ” („Les diaboliques”) H-G. Clouzot, 1955 (jest też amerykański remake tego filmu)
„Windą na szafot” („Ascenseur pour l’échaffaud” L. Malle, 1958 (thriller, film Nowej Fali)
„W kręgu zła” J-P. Melville, 1970
„Glina ” („Un flic ”) J-P. Melville 1972
„Strach nad miastem ” („Peur sur la ville ”) H. Verneuil 1975
„Przesłuchanie w noc sylwestrowa ” („Garde à vue ”) C. Miller 1981
„Pieniądz ” („L’argent ”) R. Bresson 1983
„Skorumpowani ” („Les ripoux ”) C. Zidi, 1984
Filmy o Francji , francuskim stylu życia lub których akcja rozgrywa się we Francji:
- „Dzień szakala” F. Zinnemann 1973 (na podstawie powieści F. Forsytha)
- „Uczta Babette” G. Axel , 1987 (na podstawie opowiadania K. Blixen, Oscara)
- „Czekolada” L. Hallstrom, 2000
- „Podróż na sto stóp” L. Hallstrom, 2014
- „Niebieski” („Bleu”), „Biały” („Blanc”), „Czerwony” („Rouge”) 1994, K. Kieślowski,1993, 1994
